Dzięki badaniom z powietrza zidentyfikowano najstarszą i jednocześnie największą strukturę budowlaną Majów, jaką kiedykolwiek znaleziono w Meksyku. Odkryta niedawno platforma ma długość około półtora kilometra i wysokość od 10 do 15 m. Pozostawała jednak dotychczas nieznana, ponieważ z powodu swoich rozmiarów była trudno rozpoznawalna z powierzchni ziemi.
Choć najbardziej znanymi budowlami Majów są piramidy, wcześniejsze konstrukcje były mniej strzeliste. Platformę w Tabasco zbudowano między 1000 a 800 r. p.n.e. Według zespołu archeologów kierowanego przez Takeshi Inomatę z University of Arizona platforma została zbudowana głównie z gliny i ziemi. Wykorzystany do budowy surowiec pochodzi z różnych źródeł, co sugeruje, że we wznoszeniu tej konstrukcji uczestniczyło wiele okolicznych społeczności.
Przeznaczenie platformy nie jest znane, ale naukowcy uważają, iż musiała to być budowla przeznaczona na cele religijne bądź ceremonialne.
Konstrukcja i prowadzące do niej drogi zostały odkryte dzięki wykorzystaniu fotogrametrii, polegającej na skanowaniu terenu z powietrza (lub z satelity) za pomocą lidaru, czyli radaru działającemu w oparciu o światło lasera. Mierząc czas, którego potrzebuje promień lasera, aby wrócić do nadajnika, uzyskuje się dokładną mapę topograficzną terenu. Technologia ta doskonale sprawdza się na obszarach zalesionych bądź porośniętych gęstą roślinnością, gdzie rozpoznanie jakiejkolwiek struktury z powierzchni ziemi jest utrudnione lub wręcz niemożliwe.
Co ciekawe jednak, rejon, w którym odkryto platformę, jest zamieszkały, lecz okoliczna ludność nie miała pojęcia o jej istnieniu. Z powodu swoich rozmiarów i względnej płaskości platforma wygląda na element naturalnego krajobrazu.
Jak oceniają naukowcy, odkryta budowla jest najstarszą monumentalną konstrukcją, jaką kiedykolwiek znaleziono na obszarze cywilizacji Majów. Jest też największą budowlą prekolumbijską w regionie.
Najprawdopodobniej w czasach budowy platformy Majowie nie mieszkali jeszcze w miastach. Zbudowali ją myśliwi-zbieracze, zapewne jako centrum religijne dla wielu okolicznych wspólnot. Znalezione w pobliżu dowody na uprawę kukurydzy sugerują, że właśnie wtedy mógł się rozpocząć proces przechodzenia od koczowniczego do osiadłego trybu życia. Platforma mogła stać się jego katalizatorem. Jej budowa trwała 200 lat, lecz już w 50 lat po ukończeniu została porzucona. Możliwe, że przez jakiś czas korzystały z niej jeszcze małe grupy ludzi.
